Πληροφόρηση vs Αντικειμενική πραγματικότητα (Με τα data ή με τα κβάντα; #1)

Κάνοντας μια εισαγωγική προσέγγιση στο πώς οι διάφορες εξουσιαστικές νοοτροπίες, κουλτούρες και ιδεολογίες προσπαθούν να χειραγωγήσουν τα μυαλά των ανθρώπων, ένα προς ένα, ώστε να εξυπηρετήσουν τους σκοπούς διαφύλαξης και διαιώνισης της εξουσίας που κατέχουν, βασικός άξονας είναι ο διαχωρισμός των εννοιών γνώση, πληροφόρηση σε σχέση με την επιστημονική πραγματικότητα και την εικονική πραγματικότητα (προπαγάνδα), ενώ βασικός στόχος είναι η διανοητική βάση πάνω στην οποία αναπτύσσεται το κίνημα αντίστασης και ανατροπής.

Από παντού δεχόμαστε πληροφορίες. Από χίλιες πλευρές  (μιριές θα έλεγε ο παππούς μου)
Από τότε που για πρώτη φορά έσυρε ένας άνθρωπος ένα ξύλο στην άμμο, που ζωγράφισε με ένα πολτοποιημένο χόρτο, με το αίμα του, με λάσπη στα τοιχώματα μιας σπηλιάς, που έκανε σήματα καπνού και λάξευσε πέτρες και βράχους, που έστυψε το καλαμάρι και έγραψε σε πάπυρο, άφηνε ίχνη, αποτυπώματα και στιγμιότυπα της δραστηριότητάς του, της ύπαρξής του. Ακόμα και το ίχνος της πατημασιάς του, που ξεράθηκε και απολιθώθηκε, μια φωτιά που άναψε για να ζεσταθεί μέσα στον παγετώνα, το κορμί του που έπεσε όταν πέθανε, όλα περιείχαν και περιέχουν πληροφορία ή έστω ψήγματα πληροφορίας, ενδεχομένως και γνώσης, για το έμπειρο μάτι, για το πεινασμένο μάτι, για το περίεργο μάτι και το αδηφάγο μυαλό, αλλά και.... το ύπουλο μυαλό...

Προϊστορική σπηλαιογραφία. "Η κοιμισμένη αντιλόπη"

Κάθε τι που είναι προϊόν κίνησης, ζωής και θανάτου, εκούσιο και ακούσιο, πρωτόγονο και σύγχρονο, απλό και σύνθετο, αποτελεί φορέα πληροφορίας, όχι όμως απαραίτητα και πληροφορία.
Η τελευταία αξιολογείται και καταχωρείται αναλόγως πάντα σε συνάρτηση με τις δυνατότητες αντίληψης και κατανόησης του εκάστοτε "δέκτη" αυτής, τους σκοπούς του και τις ανάγκες του, τις ευρύτερες συνθήκες.

Τα ευρήματα, αυτά ντε, που έρχονται πρώτα πρώτα σε επαφή με τους δέκτες, είναι τα δεδομένα, τα "δοσμένα", αυτά που δόθηκαν, που εδόθησαν, που παρεδόθησαν, που μεταδόθησαν, είναι οι φορείς. Αυτά μπορεί να είναι είτε εικόνες, μυρωδιές, ήχοι. Αντικείμενα είτε γραπτά (κείμενα, σχέδια ζωγραφιές), αναλογικά και ψηφιακά, είτε προφορικά (το αυτό).
Η πληροφορία είναι αυτή που μπορεί να μας ΠΕΙ κάτι. Δηλαδή να προσθέσει ένα επί πλέον λιθαράκι στο καλάθι του μυαλού μας. Δεν είναι απαραίτητο ένα εύρημα, ένα δεδομένο, να αποτελεί και πληροφορία. Η πληροφορία μπορεί, δύναται, δικαιούται αν θέλετε, να είναι αξιοποιήσιμη όταν μπορούμε να την αποκωδικοποιήσουμε, δηλαδή να ερμηνεύσουμε την προέλευσή της, να την κατηγοριοποιήσουμε, να την ταξινομήσουμε και να την τοποθετήσουμε στο κατάλληλο κουτάκι του μυαλού μας, από αυτά που χρησιμοποιούμε για να προσδιορίσουμε την ύπαρξή μας σε σχέση με το περιβάλλον, την φύση και την (ν)ομαδική ζωή μας, την κοινωνία.

Το επόμενο επίπεδο αξιολόγησης των ευρημάτων είναι η δυνατότητα κατανόησης και αξιολόγησης της πληροφορίας με τρόπο τέτοιο, ώστε να αποκτήσει κάποιο νόημα για την ύπαρξή μας, για παράδειγμα το να καταλάβουμε το "γιατί", δηλαδή γιατί το εύρημα είναι όπως είναι, ποιός το δημιούργησε και κατ' επέκταση υπό ποιές συνθήκες και ίσως και με ποιό σκοπό, αλλά και την χρησιμότητά του για εμάς τους ίδιους. Αυτή η ταξινόμηση της πληροφορίας μετά από δομημένη σκέψη, συνδιαστικούς νοητικούς χειρισμούς και με βάση την πρότερη εμπειρία, αποκτά την μορφή της γνώσης, αυτήν την ανώτερη μορφή οργάνωσης της πληροφορίας, με βάση την οποία προσδιορίζουμε τον κόσμο και τον "κόσμο", την φύση και εμάς τους ίδιους και, αν όλα πάνε καλά, βγάζουμε τον εαυτό μας από το κέντρο του κόσμου και τον τοποθετούμε εκεί που πρέπει, ως ένα μέρος αυτού, το οποίο έχει απλά την δυνατότητα να σκεφτεί μέσα και έξω από αυτόν, να τον κατανοήσει και να τον αποδομήσει (εάν θέλει).

Από αυτό το σημείο κι έπειτα, ανάλογα με τις συνθήκες, την κοινωνική θέση, την ευμάρεια, τον καιρό, τις ανάγκες και τις αναγκαιότητες, τον βαθμό κατανόησης και σύνδεσης, της διαλεκτικής σύνδεσης και τις αμφίδρομης σχέσης μεταξύ νόησης, γνώσης, πληροφορίας, δεδομένων, ιδεών, προκαταλήψεων και   σ κ ο π ι μ ο τ ή τ ω ν   , τα ανώτερα επίπεδα αξιολόγησης της γνώσης οδηγούν σε θεωρήσεις και θεωρίες, προβλέψεις και στόχους, σε κοινωνική πολιτική και πολιτική οικονομία, με τρόπο δαιδαλώδη, με διακλαδώσεις και παράγωγα, σε κοσμοθεωρίες και φιλοσοφίες, όλα εργαλεία και προϊόντα του ανθρώπου, δεδομένου ότι ζούμε σε κοινωνίες (ουπς, είπα.... δεδομένου;)

Έχουμε λοιπόν τα τρία βασικά επίπεδα ιεράρχησης των εξωτερικών ερεθισμάτων:

1) δεδομένα (data)
2) πληροφορία (info)
3) γνώση (knowledge)

Δεν μπαίνω σε ενδιάμεσες και μετέπειτα αποχρώσεις αυτών των επιπέδων, γιατί θα πάει μακριά.

?

Με βάση όλα τα προηγούμενα και με την σωρευτική διαδικασία παραγωγής δεδομένων (από και προς) στην φύση, η  παρακαταθήκη του παρελθόντος οδήγησε και βοήθησε, εξώθησε και τσίγκλισε τον άνθρωπο στην δημιουργία, κατασκευή και ανάπτυξη δομημένων τρόπων σκέψης, έτσι ώστε να αποβεί χρήσιμη στα έμβια όντα αυτού το γαλάζιου πλανητάκου.

Η γνώση της παραγωγής σπινθήρων από πέτρες μετατράπηκε σε πρώιμη τεχνολογία, αλλά και η γνώση των τρόπων αντίδρασης των ίδιων των ανθρώπων στα ερεθίσματα μετατράπηκε σε ανάπτυξη μεθόδων χειρισμού των (ν)ομάδων, στις διαπροσωπικές σχέσεις και την καθοδήγηση των πληθών, μέχρι και την χειραγώγηση του ίδιου του μυαλού σε μαζική κλίμακα (ε, λίγο γρήγορα το πήγα).

Η τεχνολογία οδήγησε στην ανάπτυξη της επιστήμης και, αυτή με την σειρά της προέβλεψε, σχεδίασε και τροφοδότησε την ανάπτυξη της τεχνολογίας, σε εναν κύκλο αέναο που, αναπτυσσόμενος, ανεβαίνει συνεχώς επίπεδο σαν την έλικα του DNA, με στόχο την εγκυρότερη, την ακριβέστερη, την αποδοτικότερη, την μαζικότερη και διορατικότερη οργάνωση της  Π Α Ρ Α Γ Ω Γ Η Σ  και οργάνωσης της κοινωνίας.

Παραγωγής, ε; Ναι, παραγωγής. Των πάντων. Τροφίμων, ρούχων, εργαλείων, υλικών, ιδεών, σκέψεων, συναισθημάτων και ...πολιτικής. Ειδικά αυτή η τελευταία είναι που ανέλαβε να καθοδηγήσει και να ταξινομήσει κατά το δοκούν και με την βοήθεια της φιλοσοφίας, της ισχύος και της εξουσίας όλα τα προηγούμενα, . Δηλαδή τα τρόφιμα, τα ρούχα, τις ιδέες, την τεχνολογία, το DNA, τους σπινθήρες, τις πέτρες, την γνώση, την πληροφορία και τα δεδομένα.

Η επιστήμη έχει καταφέρει να αποκρυπτογραφήσει και να εξηγήσει πολλές πτυχές του περιβάλλοντός μας, ακόμα κι εκεί που με γυμνό μάτι και ...γυμνό μυαλό δεν μπορούμε να δούμε: τα αστέρια, το φως, τα σύννεφα, το χώμα, το νερό, τα μικρόβια, τα κύτταρα, τις χημικές ενώσεις, τα άτομα και τα τετμημένα, τα πολύτιμα συστατικά τους, την ενέργεια, τις ακτινοβολίες, την ύλη και την συμπεριφορά της, την εναλλαγή ύλης και ενέργειας, τα μικρότερα κομμάτια αυτής, και της ύλης και της ενέργειας, τον μαγικό κόσμο του σύμπαντος και του μικροκόσμου, την μαγεία των στοιχειωδών σωματιδίων, και την εξήγηση της υφής του εδάφους που ακουμπάμε τον κώλο μας, λόγω του αριθμού αυτών των σωματιδίων μέσα στα τετμημένα-άτομα, τις μυρωδιές και τις χημικές αντιδράσεις, την θερμοκρασία της Γης και την αλληλεπίδραση των διαφόρων μορφών της υλοενέργειας. Όλο και πιο μέσα, όλο και πιο βαθιά (...), εκεί όπου τα μυστικά είναι όχι μόνο πολύ καλά κρυμμένα, αλλά που αλλάζουν μορφή μόνο και μόνο επειδή τα κοίταξες!

Και επειδή ο άνθρωπος πάντα αναζητούσε το απλό, το καθαρό, το ένα, την αναγωγή, τον φορέα, τον πρώτο κρίκο και το τελευταίο σκαλοπάτι (ναι, καλά), έδινε και τις αντίστοιχες ονομασίες.
"Ά-τομο" (όχι εμένα), "πυρήνας", "κύμα", "ορμή", "ενέργεια", "κατεύθυνση", "αιτία", "αιτιατό", ήθελε να φτάσει στο στοιχειώδες, την απαρχή, τον θεμέλιο λίθο. Κατονόμασε και "υπολόγισε" ως το μικρότερο κομμάτι ακτινοβολίας το φωτόνιο, το μικρότερο κομμάτι ηλεκτρικού φορτίου το ηλεκτρόνιο, το στοιχειώδες σωματίδιο ανταλλαγής που ευθύνεται για την βαρύτητα το βαρυτόνιο, στις πυρηνικές δυνάμεις το μεσόνιο κοκ, το στοιχειώδες τμήμα, το μέρος του όλου, το quantum.

Quantum: από την λατινική λέξη quantus που θα πει "πόσο πολύ". Η μετεξέλιξη της ερμηνείας είναι: ελάχιστη ποσότητα, βασική ποσότητα

Το quantum, το κβάντο, δεν είναι αντικείμενο, είναι έννοια, θεώρηση, ταμπέλα. Είναι το "και" και το "δεν" της επιστήμης. Όταν κάτι συμβαίνει σε "κβαντικό επίπεδο" αυτό σημαίνει ότι είναι "στην βάση" της συμπεριφοράς της ενέργειας ή της ύλης (που είναι συμπυκνωμένη ενέργεια). Είναι το "γήπεδο" όπου παίζουν μπάλα το ορατό με το αόρατο, το άρωμα με τις γυναίκες που το φοράνε, και η αλληλομεταμόρφωση των γυναικών λόγω των αρωμάτων τους, εκεί όπου ο υλιστής και ο ιδεαλιστής ξεγυμνώνονται αλλά δεν κάνουν σεξ, απλά τρώνε ντομάτες στα μούτρα, εκεί όπου ο ανθρώπινος νους αναγκάζεται να συνεχίσει να αναπτύσσει αυτό που άρχισε λίγο πριν από την παρουσίαση της κβαντικής θεωρίας από τον Max Planck στις 13 Δεκέμβρη του 1900, δηλαδή τον διαλεκτικό υλισμό. Δηλαδή το κομμάτι εκείνο της φιλοσοφίας που δεν θέτει στο κέντρο και την απαρχή του κόσμου τις ιδέες, τις έννοιες και τα "πνεύματα" στο κέντρο του κόσμου (ιδεαλισμός), αλλά ούτε και τον πρωτόγονο υλιστικό ντετερμινισμό (καθορισμό) που με στείρο τρόπο προσπαθεί να εξηγήσει τον κόσμο μονοσήμαντα.

Εκτός αν στοιχειώνεται από πρότερες προκαταλήψεις βέβαια, οπότε το ρίχνει στο "σορολόπ" και πίσω απ' τις λέξεις "κρύβεται ο Θεός" και όχι ο Αλέξης.

Dr. Strangelove

Αυτή η εναλλαγή ύλης και ενέργειας, κβαντικών και υποκβαντικών επιπέδων, διαστάσεων και τριαστάσεων (δική μου λέξη), βρίσκεται παντού, στην βάση της δομής της ύλης, σαν ένας βράχος που πλέει σε μάγμα, αλλά που το ένα δεν κάνει χωρίς το άλλο. Βρίσκεται παντού, σε όλα άτομα, στα μόρια, ΜΕΣΑ ΜΑΣ. Εμείς είμαστε ύλη και ενέργεια, το μυαλό μας, οι σκέψεις μας, τα νευρικά ερεθίσματα, οι συνάψεις και δυνατότητα συμπερασματικών συνειρμών.

Είμαστε εμείς που τα παρατηρούμε όλα αυτά και συνάμα συμμετέχουμε, επηρεάζουμε και επηρεαζόμαστε. Με την βοήθεια της επιστήμης κατανοούμε γιατί είμαστε έτσι (πώς είσαι έτσι ρε και τέτοια), γιατί αντιδρούμε έτσι, πώς ζούμε μαζί (και χώρια), πως θα ζήσουμε καλύτερα εμείς κι ΕΜΕΙΣ. Και αφού το συλλογικό ζειν περιέχει και την συλλογική μνήμη, τότε περιέχει και το συλλογικό επιχειρείν. Και όταν το ατομικό επιχειρείν έρχεται σε κόντρα με το συλλογικό, τότε έρχονται σε κόντρα και οι φιλοσοφίες, τα παράγωγά τους, τα κλαδιά τους, οι διακλαδώσεις, οι περικλαδώσεις και οι περικοκλάδες.
Τότε η γνώση, η φιλοσοφία και η αναγκαιότητα γίνονται ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Η πολιτική γρήγορα θα μετατραπεί σε εξουσία ή στην αμφισβήτηση αυτής, γεννά κινήματα, και τα κινήματα θα αναδείξουν απαιτήσεις και διεκδικήσεις. Διεκδικήσεις από ποιόν; Μα ο ένας από τον άλλον, φυσικά.

Ποιός είναι ο ένας και ποιός ο άλλος;

Πολλοί (όλοι) λένε ότι "όλα καταλήγουν στο ατομικό συμφέρον", στην "ανθρώπινη αδυναμία", στο "να έχω εγώ και εσύ βλέπουμε". Πολύ σωστά! Μα αυτό δεν είναι άλλο από το ένστικτο της επιβίωσης, της εξασφάλισης και της διαιώνισης της εξασφάλισης, που γρήγορα μεταλλάσσεται σε επιθυμία περιχαράκωσης-ασφάλειας.
Και αυτό είναι, ήταν και πάντα θα είναι το αντικείμενο της εξουσίας, της πολιτικής, της φιλοσοφίας: Ποιός, για ποιόν, και με ποιόν;

Ο ένας έχει την ανάγκη των πολλών για να εξασφαλιστεί. Οι πολλοί δεν έχουν ανάγκη τον έναν, εκτός και αν.... αυτός ο ένας κατέχει κάποια μοναδική γνώση, από την οποία εξαρτάται η επιβίωση και ευημερία των πολλών ή.... αν αυτός ο ένας έχει πείσει για την μοναδικότητά του, άνευ επαρκούς αιτιολόγησης. Η μόνη επαρκής αιτιολόγηση λοιπόν είναι να πείσει ότι οι υπόλοιποι δεν είναι αρκετά ικανοί να αναλάβουν συλλογικά την διαχείριση, παραγωγή και διανομή των αγαθών, των ιδεών, των κβάντων και των εργαλείων που όλοι μαζί δημιούργησαν, ο κάθε ένας από το πόστο του, ο κάθε ένας ως το κβάντο της κοινωνίας, της ομάδας, της κοινότητας, που αλληλεπιδρά με τα υπόλοιπα "κβάντα" και έτσι, με την ισορροπία των φυσικών νόμων χτίζεται το συνεκτικό όλο, το σύνολο.

Άρα λοιπόν ο ένας πρέπει να διαχειριστεί επαρκώς και κάτι άλλο....

Την γνώση, την πληροφορία, τα δεδομένα!

1) Η γνώση, ειδικά με την σημερινή τεχνολογία, δεν είναι δυνατόν να κλειστεί όλη σε ένα σεντούκι, άρα αυτό γίνεται τμηματικά και ελεγχόμενα, ανάλογα με την σημασία, την χρησιμότητα και την κρισιμότητα, τεράστιες ποσότητες αυτής όμως είναι ελεύθερες. Και δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς βέβαια, αφού ο ένας έχει ανάγκη τους πολλούς για να παράξουν.

2) Η πληροφορία, και πάλι λόγω της σημερινής τεχνολογίας δεν μπορεί να κλειστεί και να ελεγχθεί ολόκληρη, αυτό που μπορεί όμως να γίνει (και γίνεται) είναι να σκαφτούν καταλλήλως τα αρδευτικά κανάλια μεταφοράς της πληροφορίας προς τους πολλούς, ώστε ΚΑΙ να ελέγχεται έστω τμηματικώς, αλλά ΚΑΙ να διανέμεται με όσο πιο στοχευμένο τρόπο γίνεται

3) Τα δεδομένα είναι πάρα πολλά. Άπειρα. Πήζει ο τόπος. Είναι παντού γύρω μας. Σαν τα κβάντα. Σαν τις μύγες γύρω από την κοπριά. Εσύ τώρα για να βγάλεις άκρη του τί είναι χρήσιμο και τί όχι, πρέπει να βάλεις το μυαλουδάκι σου να δουλέψει. ΚΑΙ παράλληλα να αποφύγεις τα άχρηστα δεδομένα για να μην μπουκώσεις, κουραστείς και χάσεις τον μπούσουλα.

Ώπα, μια μαγική λέξη: ΑΧΡΗΣΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ

Η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η ταχύτητα μεταφοράς (στα πάντα, μεταφορά αγαθών, δεδομένων και αντιλήψεων) μπορεί να βοηθήσει τους πολλούς να αναπτυχθούν, αλλά και στον έναν να μην αφήσει τους πολλούς να αναπτυχθούν!

Το κόλπο γκρόσο είναι ..................(τυμπανοκρουσίες).....τα ΑΧΡΗΣΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ!

Ρύπανση στο Λονδίνο

ΕΣΥ, ΝΑΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΣ, μπορείς να δεις στην παραπάνω φωτογραφία τι γίνεται εκεί που δείχνει το κόκκινο βέλος; Όχι, ε; Δεν σε χάλασε!

Θελεις όμως να νομίζεις πως ξέρεις τί γίνεται με την πολιτική, την εξουσία, τις σκοπιμότητες και τους στόχους αυτών που την κατέχουν!!!
Και πώς θα το καταφέρεις αυτό, όταν περιμένεις να μάθεις από τα τηλεοπτικά κανάλια; (τα σκαμμένα αρδευτικά που λέγαμε);

Ο συνεχής βομβαρδισμός με παραπλανητικό (μεταφορικά και κυριολεκτικά) υλικό, με αποπροσανατολιστικό περιεχόμενο και ΑΧΡΗΣΤΕΣ πληροφορίες και δεδομένα, καθιστούν το γνωσιακό, νοητικό ακόμα και ψυχολογικό σου τοπίο ΘΟΛΟ.

Αντί λοιπόν καλομαθημένε μικροαστέ να τα θες όλα στο πιάτο (περίμενα πολλές γραμμές για να το πω αυτό), αντί να κατηγορείς τον διπλανό σου μέσα στο θολωμένο μυαλό σου, για την μαλακία, την μιζέρια και την φτώχια (ενδεχομένως) που σε δέρνει, κλείσε τις διόδους που οι κάτοχοι της εξουσίας έχουν για να σε ποτίζουν και σκέψου το πραγματικό σου ατομικό συμφέρον.

Το γεγονός δηλαδή ότι το συμφέρον σου περνά μέσα από το συμφέρον των πολλών, αυτών που ΠΑΡΑΓΟΥΝ. Για να ξεβρακώσεις και να στήσεις στο σκαμνί αυτούς τους λίγους "ένας" που ελέγχουν και οικειοποιούνται την παραγωγή των πολλών, την παραγωγή των αγαθών, της σκέψης σου και του ελεύθερού σου χρόνου! Αυτών που τόσο καιρό σε πείθουν ότι είσαι ανίκανος να πάρεις στα χέρια σου αυτό που παρήγαγες, ότι είσαι προορισμένος να παράγεις για τους λίγους "έναν".

Σταμάτα να κατηγορείς τα φαντάσματα και αυτούς που δεν φταίνε. Μην ξεχνάς ότι όλοι, ένας προς έναν, ελέγχονται ad hoc από τους λίγους, και αυτά που σε απειλούν στο κοντινό, κοντόφθαλμο οπτικό σου πεδίο είναι παράγωγα αυτής της ad hoc άσκησης εξουσίας, με σκοπό να σηκώνεις το δάχτυλο σε λάθος "φταίχτες".

Ad hoc: Στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας η σύνδεση των τηλεφώνων μεταξύ τους δεν γίνεται ταυτόχρονα το ένα με το άλλο, αλλά το κάθε ένα κινητό εξαρτάται και επικοινωνεί με ένα "κέντρο" και μέσω αυτού με τα άλλα τηλέφωνα.

Αν έχεις ατομικό συμφέρον, τότε αυτό είναι το συμφέρον των πολλών.

ΒΓΑΛΕ ΤΟΝ ΟΜΦΑΛΙΟ ΛΩΡΟ από τον εγκέφαλό σου και δες τα πράγματα διαλεκτικά, αλληλοσυνδεόμενα, όχι κρυφά-συνομωσιολογικά, αλλά φανερά, στο φως του ήλιου: Το συμφέρον γεννά συμφέρον.

Από την ταινια "Matrix". Οι άνθρωποι είναι μπαταρίες τροφοδότησης ενέργειας του συστήματος

Η φύση δεν ευνοεί την μονάδα, αλλά την ευημερία και την επιβίωση των πολλών.
Σε έχουν πείσει όμως ότι στις ανθρώπινες κοινωνίες η ατομική σου υπόσταση εξαρτάται από τους λίγους. Και εσύ; Το δέχεσαι; Δέχεσαι να είσαι η μπαταρία τους;

ΜΕ ΤΑ DATA ή ΜΕ ΤΑ ΚΒΑΝΤΑ;;;

Οι λίγοι είναι οι "συλλέκτες μπαταριών". Εκείνοι πάνε κόντρα στην φύση συσσωρεύοντας νεκρό, ακίνητο κεφάλαιο για τους ίδιους, για την εξασφάλισή τους, για την διαιώνιση της εξασφάλισής τους, για την διαιώνιση της εξουσίας τους πάνω στους πολλούς. για αυτό και η διαχείριση από αυτούς της παραγωγής έχει αδιέξοδα, κρίσεις υπερσυσσώρευσης που μετά τις φορτώνουν στην πλάτη των πολλών.

Φοβούνται την οργάνωση, την δικτύωση των πολλών σε πλέγμα, που θα ξεκαθαρίσουν το μυαλό τους, και θα τους απορρίψουν, θα τους αμφισβητήσουν, θα τους ανατρέψουν.

Για αυτό και κάνουν τον πόλεμο της πληροφορίας, της άχρηστης πληροφορίας, της ψεύτικης πληροφορίας και της επικίνδυνης πληροφορίας. Καταφέρνουν μέσα σε αυτήν την ομίχλη να πείσουν κάθε μονάδα, κάθε κβάντο της κοινωνίας ότι για τα προβλήματα φταίνε οι άλλες μονάδες, οι άλλες μπαταρίες. Ότι φταίνε αυτοί που έχουν άλλο χρώμα, άλλη γεωγραφική προέλευση, άλλο προσανατολισμό, άλλα χνώτα, μέγεθος και άρωμα, κρύβοντας ότι και για οποιαδήποτε αντίθεση και αλληλοαντικρουόμενα συμφέροντα μεταξύ των "μπαταριών" ευθύνονται αυτοί οι ίδιοι, οι λίγοι, οι διαχειριστές και κάτοχοι της οργάνωσης της παραγωγής και του πλούτου, δηλαδή της πραγματικής εξουσίας.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κοιτάξουν γύρω τους. Και μέσα από την διανοητική ομίχλη να αντιληφθούν ποιοί γύρω τους είναι ικανοί να συμπράξουν, αλλά και ποιοί θέλουν να κάνουν την ανατροπή. Ποιοί θέλουν να αντικαταστήσουν την ατομικότητα με την συλλογικότητα των ατομικοτήτων. Ποιοί είναι αυτοί;

Άλλοι είναι μόνοι τους, άλλοι θα έχουν καταλάβει περισσότερα, άλλοι λιγότερα, άλλοι είναι οργανωμένοι σε θέσεις μάχης, σε ομάδες και πολιτικές οντότητες.

Κάποιοι έχουν συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί το σύστημα, αυτό που μαζεύει τα τσαμπιά αλλά εσένα σε έχει πείσει ότι είναι μαγκιά να μαζεύεις τις ρώγες, να αυτοπροσδιορίζεσαι και να περηφανεύεσαι για τις ρώγες που μάζεψες, έστω και προσωρινά, ώστε όταν θα εμφανιστεί η επόμενη κρίση τους να δείξεις με το δάχτυλο πως φταίνε οι άλλες μπαταρίες.

Κάποιοι συντεταγμένα στοχεύουν και δρουν για την ανατροπή αυτού του τρόπου παραγωγής και ανάπτυξης, και που σκοπό έχουν την οργάνωσή της με τρόπο που να εξυπηρετεί τους πολλούς, την κοινωνία, με σύμμαχο τον επιστημονικό κοινωνισμό, τον διαλεκτικό υλισμό, την φύση και τους νόμους της.

Είναι αυτοί που δεν πουλάνε αυταπάτες για την ωραιοποίηση και μετάλλαξη αυτού του σημερινού εκτρώματος, το οποίο σαπίζει και βυθίζεται στα ίδια του τα κόπρανα, ότι δήθεν φταίνε οι κακοί διαχειριστές.
Είναι αυτοί που ξεσκεπάζουν την πραγματική αλήθεια, ότι την πραγματική εξουσία δεν την έχουν οι διαχειριστές, οι πολιτικοί CEO, αλλά αυτοί που κατέχουν την ΠΑΡΑΓΩΓΗ, το φαγητό, το ρούχο και τον αέρα σου.

Το σύστημα πολεμάται μόνο συστηματικά, συντεταγμένα και συντονισμένα και με θέσεις/προοπτικές βασισμένες στις υλικές δυνατότητες, το συλλογικό συμφέρον, έτσι ώστε τα data να μπούν στην υπηρεσία των quanta, διαλεκτικά και όχι χαοτικά. Προσδιορισμένα, και όχι απροσδιόριστα. Με ανατροπή της εξουσίας και των παραγωγικών σχέσεων.